ಆ ಪುಟ್ಟ ಕಂದಮ್ಮಳ ಕೂಗು ಹೊರಸೂಸಿದಾಗ

ಅದೊಂದು ಶುಭದಿನ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಆತುರಾತುರವಾಗಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಲು ತಯಾರಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ತಕ್ಷಣ ಫೋನ್ ಬಾ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆಯತೊಡಗಿತ್ತು…ಆ ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಓಡಿ  ಬಂದು ಹಲೋ ಎಂದೆ, ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಕ್ಕ ಸಂಜನಾ(ಅಕ್ಕ ಅಂದರೆ ನನ್ ಕಸಿನ್) ಶುಭಾಸಮಾಚಾರವ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ  ಚೆಲ್ಲಲು ಕರೆಮಾದಿದ್ದಳು. ಅಕ್ಕನ ಫೋನ್ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಬಿಡದೆ ನೂರೆಂಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯನ್ನೇ ಸುರಿದುಬಿಟ್ಟೆ…ಅಷ್ಟು ಕುಶಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು ನನಗೆ..ಸ್ವಲ್ಪ ಕ್ಷಣಗಳ ನಂತರ ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಬಿಟ್ಟೆ..ಅವಳು ಹೇಳಿದಳು..” ನಾನು ಗರ್ಭಿಣಿ ನನಗೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳು.. ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಹೊಸ ಕಂದಮ್ಮ ಬರುತ್ತೆ ” ಅಂತ..ಹೇಳಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತಾಡಿ ಫೋನ್ ಇಟ್ಟಳು..ನಾನು ತಕ್ಷಣ ಅಂಗಳದಿಂದ ಅಡಿಗೆಮನೆಗೆ ಧಾವಿಸಿ ಅಮ್ಮನಲ್ಲಿಗೆ ಶುಭ ಸಂದೇಶವ ನೀಡಿ, ರೂಮಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸದಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿಹೋಗಿದ್ದ ನನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಕೂಡ ತಿಳಿಸಿ ನಾನು ನಲಿದಾಡುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ  ಹೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಆತುರಾತುರವಾಗಿ ಅರ್ಧಂಬರ್ಧ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ   ಹೊರಟೆ. ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಬಳಿ ನನಗಾದ ಸಂತೋಷವ ತಿಳಿಸುವವರೆಗೂ ಕಾಯಲು ಕಷ್ಟ ಅನಿಸಿತು ನನಗೆ! ಅಕ್ಕ ಇದ್ದುದು ಬಹು ದೂರದ ಊರಿನಲ್ಲಿ ..!!! ನಾವು ಅವಳನ್ನು ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದಂತೂ ಅಸಾದ್ಯ! ಹಾಗಾಗಿ ಅವಳ ಮಾತು ಅವಳ ಕೋಗಿಲೆಯ ಧ್ವನಿ, ಅವಳ ಮುಗ್ಧತೆಯ ನಗು ಇಷ್ಟರಲ್ಲೇ ತೃಪ್ತಿ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಎಷ್ಟೋ ಸಾರಿ ಅವಳಿರುವ ಊರಿಗೆ ಯಾರಾದರೂ ನಮಗೆ  ತಿಳಿದ ನೆಂಟರು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದರೆ ಸಾಕು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಭ್ರಮದ ವಾತವರಣ..ಬಾಣಲೆಗಳ ತಿಂಡಿ.. ಅಂದರೆ ಚಕ್ಕುಲಿ ಕಜ್ಜಾಯ ಕೋಡುಬಳೆ..ಜೊತೆಗೆ ತಂಬಿಟ್ಟು ಹೀಗೆ ನೂರೆಂಟು ತಿಂಡಿಗಳಿಗೆ ಸಿಹಿ ಕಾರದ ಜೊತೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿನೂ ಸೇರಿಸಿ ಮಾಡಿ  ಕಳಿಸಿದೆವು. ಅವಳು ಅಷ್ಟೇ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮುದ್ದಿನ ಕಂದಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ನೂರೆಂಟು ಆಸೆ-ಕನಸುಗಳ ಹೊತ್ತು ಕುಳಿತಿರುವಾಗ ಎದುರಿಗೆ ರುಚಿ-ರುಚಿಯಾದ ಎಲ್ಲ ತಿಂಡಿಗಳು ತಲುಪಿದ ತಕ್ಷಣ ಸಹಜವಾದ ಬಸುರಿ ಬಯಕೆಗಳು ಅರಳ ತೊಡಗಿದವು  ?? ಅದೂ ಬೇರೆ ತನ್ನ ತವರಿಂದ ಬಂದಿರುವ ವಿಧವಿಧವಾದ ತರತರನಾದ ತಿಂಡಿಗಳು ನೋಡಿ ಅವಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಆನಂದವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲವೇ? ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ನೋಡು ನೋಡುತ್ತಲೇ.. ಅವಳು ಒಂಬತ್ತು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಕಾಲಿರಿಸಿದಳು .ನಾವೆಲ್ಲಾ ಅವಳ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆವು..

ನನ್ನಕ್ಕನಿಗೋ.. ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಭಯ, ಹೆದರಿಕೆ ಒಂದೆಡೆ..! ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಎಂದೂ ಕಾಣದಿರುವ, ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಮಗುವ ತನ್ನೆರಡೂ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಅದನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವಾಸೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಆಸೆಗಳು ಗರಿಬಿಚ್ಚಿ ಕುಣಿದಿತ್ತು ! ಹಾಗೂ-ಹೀಗೂ ತಡೆಯಲಾರದ ನೋವನ್ನು ನುಂಗಿ ಆ ಮುದ್ದು ಪುಟ್ಟ ಲಕ್ಷ್ಮಿಗೆ ಶುಭ ಶುಕ್ರವಾರದಂದು ಜನುಮ ನೀಡಿದಳು…[:)]ಇತ್ತ ಆ ಕಂದಮ್ಮಳ ಕೂಗು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಅಜ್ಜಿ ತಾತಗೆ ಸಂತೋಷದ ಕಣ್ಣೇರು ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿತ್ತು..ನಮ್ಮಮನೆಯವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಹಾಲು ಕುಡಿದಷ್ಟು ಸಂತೋಷವಾಯಿತು ಅವರು ತಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲರಿಗೂ  ಶುಭಸಂದೆಶವ ನೀಡಿದರು.ನಮಗೋ ನಿಲ್ಲಲಾಗಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ನವಿಲಂತೆ ಕುಣಿದಾಡುತ್ತಿತ್ತು.. ಮನಸಲ್ಲೇ ಸ್ವಚ್ಚ್ಹಂದವಾದ ಝರಿಯು ಹರಿಯತೊಡಗಿತ್ತು.. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲು ಸಂತೋಷ ಸಂಭ್ರಮ ..ಬೇರೇನೂ ಇಲ್ಲದಾಗಿತ್ತು…

ನನ್ನ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ನೋವು,ಭಯ, ಅಂಜಿಕೆ ಆ ಮಗುವನ್ನು ನೋಡಿದ, ಅದರ ಕೂಗನ್ನು ಕೇಳಿದ, ಅದ್ರ ಸ್ಪರ್ಶವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ ಕೂಡಲೇ ಎಲ್ಲವೂ ಕರಗಿ .. ಪ್ರೀತಿ, ವಾತ್ಸಲ್ಯ, ಮಮತೆಗಳು ಸಾಗರವಾಗಿ ಹರಿಯ ತೊಡಗಿತು.ಅದೆಷ್ಟು ಮುಗ್ಧತೆ ಆ ಮಗುವಲ್ಲಿ!! ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ಕಣ್ಣಗಳು.. ಪುಟ್ಟ-ಪುಟ್ಟದಾದ ಬೆರಳುಗಳು.. ಮುದ್ಹಾಧ ನಗೆ…ಚಂದಿರನಂತ ಮೊಗ….ಮೂಖದಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ನೀಡುವ ಮಂದಹಾಸ …ಪೂರ್ಣ ಚಂದಿರನಂತೆ…ಇತ್ತು ಆ ಪುಟ್ಟ ಕೂಸು..ಪಾಪ ಏನೂ ತಿಳಿಯದ ಆ ಪುಟ್ಟ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಎಲ್ಲರ ಕೈಗಳಲ್ಲೂ  ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು .. ಎಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿಯ ಗಳಿಸಿದ ವಿಜಯದ ನಗೂಬೇರೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು ಆಗಾಗ..ಇತ್ತ ನನ್ನ ಭಾವನಿಗಂತೂ ಎಲ್ಲಿಲದ ಕುಶಿ..ಒಂದೆಡೆ ದೇವರಿಗೆ ನಮನಗಳನ್ನುಸಲ್ಲಿಸಿ..ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಧನ್ಯತೆ ತುಂಬಿರುವ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ನೀಡಿ ಮಗುವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ..ಅದರ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಬೆರಳ ನಡುವೆ ಬೆರಳ ಸೇರಿಸಿ..ಅದರ ಮೊಗಕ್ಕೊಂದು ಮುತ್ತನಿಟ್ಟು..ಮೈಮರೆತೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ..ಇಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿ ತಾತಂದರಿಗಂತೂ ಸಂತೋಷದ ಕಣ್ಣೇರು..ಅಂತ ಮುದ್ದು ಕೂಸು ಅದು..ಅಬ್ಬಃ ಎಂತಹ ಅನುಭವವಲ್ಲವೇ? ಇಂತಹ ಶುಭ ಸಂಭ್ರಮವ ತಂದುಕೊಟ್ಟ ಆ ಪುಟ್ಟ ಲಕ್ಷ್ಮಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ ಎಂದು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಹಾರೈಸೋಣ ಅಲ್ಲವೇ??

ಆ ಪುಟ್ಟ ಕಂದಮ್ಮಳ ಕೂಗು ಹೊರಸೂಸಿದ್ದು ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಹೃದಯಗಳಿಗೆ ಕುಶಿ ನೀಡಿತು.. ಈ ಕುಶಿ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಚಿರಕಾಲ ಉಳಿಯಲಿ ಎಂದು ಬಯಸುವೆ…………………………….!